" Na rynku mamy bardzo duży wybór drewna na posadzki. Dostępne jest drewno twarde, miękkie, z drzew owocowych, drewno egzotyczne… Wybierając drewno, przede wszystkim powinnyśmy zwrócić uwagę na jego twardość i klasę.
Wybierając drewno na posadzkę, przede wszystkim powinnyśmy zwrócić uwagę na jego twardość i klasę
Gatunek drewna
Podłogi drewniane można wykonywać z różnych gatunków drewna o różnej klasie. Drewno dzielimy na twarde i miękkie. Drewnem o bardzo dużej twardości jest: buk, grab oraz akacja. Do drewna twardego zaliczyć możemy: dąb i jesion, mniej twardszy jest klon. Do drewna miękkiego zaliczamy: sosnę, świerk i brzozę. Podłogi można wykonywać także z drewna drzew owocowych takich jak: czereśnia, wiśnia, orzech czy grusza. Wybierając drewno na posadzkę, warto wybrać te najtwardsze. Posadzkę z drewna miękkiego, mało odporną na ścieranie i uszkodzenia, powinno wykonywać się jedynie w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu.
W ostatnim czasie bardzo popularne są także posadzki z drzew egzotycznych. Podłogi z drewna egzotycznego wyróżniają się dość oryginalnym wyglądem i ciekawą kolorystyką. Do gatunków drzew egzotycznych zaliczyć można m.in. Abure, Bodo, Limbę, Merbau, Teak afrykański, Wenge oraz Zebrano.
Klasa drewna
Podział drewna na klasy wynika głównie z dokładności wykonania poszczególnych deszczółek w tym dokładności wymiarów. Istotne jest także ich dopasowanie względem siebie (np. mała liczba słojów).Wyróżniamy następujące klasy drewna, stosowanego na posadzki: I, II i III.
Deszczółki I klasy powinny mieć taki sam układ słojów oraz barwę. Podłoga z takich elementów jest jednolita z racji tego, że każda z deszczółek jest praktycznie taka sW klasie II i III, deszczółki są bardziej zróżnicowane pod względem słojów i barwy. Niejednokrotnie widać na nich przebarwienia, smugi i liczne słoje. Także ich wymiary nie są takie dokładne jak w klasie I. Zaleca się kupowanie deszczółek klasy I lub II. Z racji małej dokładności wymiarów w klasie III, przy układaniu parkietu może pojawić się dużo odpadów.
Autor: Joanna Orzechowska "
Wyprawa tynkarska jest obowiązkowym elementem układu ocieplającego. Obok funkcji dekoracyjnej, tynk pełni bardzo ważną rolę zabezpieczającą – chroni warstwy ocieplenia przed niszczącym działaniem warunków atmosferycznych i naturalnym starzeniem się. W szczególnych przypadkach, np. gdy warunki atmosferyczne uniemożliwiają ułożenie tynku, można wstrzymać się z wykonaniem wyprawy tynkarskiej, ale nie dłużej niż na 6 miesięcy. Przez ten czas ochronę ocieplonej elewacji stanowić może podkładowa masa tynkarska, którą obowiązkowo trzeba położyć na zatopioną warstwę zbrojącą ocieplenia.
