środa, 29 lutego 2012

Jakie drewno wybrać do układania podłogi?

Wybierając drewno na posadzkę, przede wszystkim powinnyśmy zwrócić uwagę na jego twardość i klasę
" Na rynku mamy bardzo duży wybór drewna na posadzki. Dostępne jest drewno twarde, miękkie, z drzew owocowych, drewno egzotyczne… Wybierając drewno, przede wszystkim powinnyśmy zwrócić uwagę na jego twardość i klasę.
Wybierając drewno na posadzkę, przede wszystkim powinnyśmy zwrócić uwagę na jego twardość i klasę
Gatunek drewna
Podłogi drewniane można wykonywać z różnych gatunków drewna o różnej klasie. Drewno dzielimy na twarde i miękkie. Drewnem o bardzo dużej twardości jest: buk, grab oraz akacja. Do drewna twardego zaliczyć możemy: dąb i jesion, mniej twardszy jest klon. Do drewna miękkiego zaliczamy: sosnę, świerk i brzozę. Podłogi można wykonywać także z drewna drzew owocowych takich jak: czereśnia, wiśnia, orzech czy grusza. Wybierając drewno na posadzkę, warto wybrać te najtwardsze.
Posadzkę z drewna miękkiego, mało odporną na ścieranie i uszkodzenia, powinno wykonywać się jedynie w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu.

W ostatnim czasie bardzo popularne są także posadzki z drzew egzotycznych. Podłogi z drewna egzotycznego wyróżniają się dość oryginalnym wyglądem i ciekawą kolorystyką. Do gatunków drzew egzotycznych zaliczyć można m.in. Abure, Bodo, Limbę, Merbau, Teak afrykański, Wenge oraz Zebrano.
Klasa drewna
Podział drewna na klasy wynika głównie z dokładności wykonania poszczególnych deszczółek w tym dokładności wymiarów. Istotne jest także ich dopasowanie względem siebie (np. mała liczba słojów).
Wyróżniamy następujące klasy drewna, stosowanego na posadzki: I, II i III.

Deszczółki I klasy powinny mieć taki sam układ słojów oraz barwę. Podłoga z takich elementów jest jednolita z racji tego, że każda z deszczółek jest praktycznie taka sW klasie II i III, deszczółki są bardziej zróżnicowane pod względem słojów i barwy. Niejednokrotnie widać na nich przebarwienia, smugi i liczne słoje. Także ich wymiary nie są takie dokładne jak w klasie I. Zaleca się kupowanie deszczółek klasy I lub II. Z racji małej dokładności wymiarów w klasie III, przy układaniu parkietu może pojawić się dużo odpadów.

Zakup styropianu – na co zwrócić uwagę?

"
Aby wybrać dobry styropian, należy zwrócić uwagę na jego rodzaj i zastosowanie. Dowiedz się, jakie są rodzaje styropianu i jak dobrać styropian w zależności od jego zastosowania.
Bardzo ważnym wskaźnikiem informującym o izolacyjności jest współczynnik przewodzenia ciepła, oznaczany literą λ (lambda). Im niższa jest wartość tego współczynnika, tym dany materiał ma lepszą izolacyjność. To znaczy, że możemy przy mniejszej grubości uzyskać lepsze parametry. Nie wystarczy kierować się tylko grubością styropianu. Styropian o grubości 15 cm i współczynniku lambda 0,042 ma mniejszą izolacyjność niż styropian o grubości 12 cm i współczynniku lambda 0,032.
Aby wybrać dobry styropian, należy zwrócić uwagę na jego rodzaj i zastosowanie.
Metoda lekka mokra
Obecnie na rynku dostępne są styropiany, których λ kształtuje się w granicach 0,031–0,042 (W/mK). Aby dokonać odpowiedniego zakupu, należy zwrócić uwagę na rodzaj produktu i jego zastosowanie:
  • Styropian ściana EPS 042 – izolacja termiczna ścian, docieplenie stropów między legarami, murów szczelinowych, ścian szkieletowych i działowych, ocieplenie poddaszy.
  • Styropian fasada EPS 040 – izolacja termiczna ścian, docieplenie stropów między legarami, murów szczelinowych, ścian szkieletowych i działowych, ocieplenie poddaszy.
  • Styropian dach-podłoga EPS 038 – izolacja termiczna posadzek, dachów płaskich, stropów, stropodachów.
  • Styropian hydro EPS 035 fundament-dach – miejsca narażone na bezpośredni kontakt z wodą oraz tam gdzie wymagana jest duża odporność mechaniczna.
  • Styropian parking EPS 035 – izolacja termiczna miejsc o dużych obciążeniach mechanicznych (parkingi).
  • Styropian lambda EPS 031 fasada – izolacja termiczna ścian, balkonów, ościeży drzwiowych i okiennych.
Nie należy stosować styropianu twardego (dach-podłoga, parking) na fasadę. Pod wpływem wpływem atmosferycznych docieplenie pracuje i twardy styropian, który ma mniejszą elastyczność, może pękać.
Warto również sprawdzić jakość styropianu wizualnie – czy płyty są prosto przycięte i elastyczne, czy granulki styropianu nie wypadają i nie kruszą się. Brak tych cech może bardzo utrudnić montaż styropianu na budynku.  Dodatkowo należy zwrócić uwagę, czy paczki styropianu są odpowiednio oznakowane. Opis musi zawierać dane producenta, adres zakładu produkcyjnego, opis rodzaju styropianu i znak CE. Jest wielu tzw. „garażowych" producentów, których produkty nie spełniają podstawowych wymogów jakościowych.

Ile kosztuje styropian?
Cena styropianu jest uzależniona od rodzaju (lambdy, twardości, producenta, zamawianej ilości oraz kosztu transportu). Cenę styropianu podaje się w metrach sześciennych. Wpływ na cenę ma również frez. Styropian frezowany (na tzw. zakładkę) jest droższy od niefrezowanego (gładkiego) o około 5zł na m3.
Wzór na wyliczenie m3 styropianu:
Jeżeli chcemy kupić 180 m2 styropianu o grubości 12 cm, potrzebujemy 21,6m3:
180x0,12=21,6 m3
Przy zakupie przydatne mogą się okazać informacje dotyczące tego, jak kształtują się ceny styropianu w skali roku.
Poniżej porównanie cen styropianu z 2011 roku do 2010 na podstawie danych ze składów budowlanych.
Kolor czerwony przedstawia ceny z roku 2011. Kolor niebieski z roku 2010. Od stycznia do kwietnia br. styropian był droższy niż w 2010. W maju ceny się zrównały. W czerwcu i lipcu br. ceny styropianu były niższe niż w analogicznym okresie roku ubiegłego.
Wykres ten pokazuje również, że najniższe ceny styropianu można uzyskać w styczniu.



Żródło: http://budowa.wieszjak.pl/materialy-izolacyjne/288482,Zakup-styropianu--na-co-zwrocic-uwage.html

Czy można zostawić na zimę ocieplony, ale nie otynkowany budynek

"
Co zrobić kiedy kończymy budowę domu a zastała nas zima. Ociepliliśmy budynek ale nie zdążyliśmy go otynkować. Czy przed zimą można zrezygnować z otynkowania wykonanego ocieplenia?
Wyprawa tynkarska jest obowiązkowym elementem układu ocieplającego. Obok funkcji dekoracyjnej, tynk pełni bardzo ważną rolę zabezpieczającą – chroni warstwy ocieplenia przed niszczącym działaniem warunków atmosferycznych i naturalnym starzeniem się. W szczególnych przypadkach, np. gdy warunki atmosferyczne uniemożliwiają ułożenie tynku, można wstrzymać się z wykonaniem wyprawy tynkarskiej, ale nie dłużej niż na 6 miesięcy. Przez ten czas ochronę ocieplonej elewacji stanowić może podkładowa masa tynkarska, którą obowiązkowo trzeba położyć na zatopioną warstwę zbrojącą ocieplenia.
Tak zabezpieczona elewacja wytrzyma na pewno do wiosny. Wtedy, jak najszybciej należy położyć tynk, oczywiście, jeżeli warunki pogodowe na to pozwolą. Należy pamiętać, że właściwy dobór warstwy wykończeniowej ocieplenia jest bardzo ważny i powinien zostać przeprowadzony m.in. w oparciu o obliczenia cieplno-wilgotnościowe dla ocieplanej ściany, z uwzględnieniem warunków, w jakich użytkowany będzie układ ociepleniowy.
Na rynku dostępna jest cała gama rodzajów i kolorów tynków, z których można wykonać wyprawę tynkarską. Godne polecenia są tynki mineralne lub akrylowe. Z tym, że mineralne zaleca się wtedy, gdy stosujemy wełnę jako materiał termoizolacyjny, natomiast akrylowe przeznaczone są na styropian. Tynki silikatowe i silikonowe choć droższe od mineralnych i akrylowych, polecane są zarówno na systemy ociepleń ze styropianem jak i wełną. Wykorzystuje się je na elewacjach, dla których wymagane jest zachowanie swobodnego przepływu pary wodnej, oraz na znajdujących się w strefach o znacznym zanieczyszczeniu powietrza.
Każdy z wymienionych tynków przed ich położeniem wymaga zastosowania, właściwego podkładu. Jeśli jednak zdecydujemy się na użycie tynku silikatowego, bądź silikonowego, wówczas należy użyć podkładu dla nich właściwego. Podkłady, oprócz wspomnianej funkcji zabezpieczającej, redukują chłonność podłoża i ułatwiają nakładanie tynku.
Źródło: Atlas "

Żródło: http://budowa.wieszjak.pl/materialy-izolacyjne/292546,Czy-mozna-zostawic-na-zime-ocieplony-ale-nie-otynkowany-budynek.html

Jakim drewnem najlepiej palić w kominku?

"
Podczas sezonu grzewczego spalamy w kominku wiele drewna. To ile drewna zużyjemy zależy w dużej mierze od wielkości pomieszczenia, które chcemy ogrzać oraz od panującej pogody. Zanim podejmiemy decyzję jakie drewno kupimy do palenia w kominku, sprawdźmy czym charakteryzują się poszczególne gatunki drewna.
Do palenia w kominku nie powinniśmy wykorzystywać drewna drzew iglastych. Fot. Fotolia
Do palenia w kominku nie powinniśmy wykorzystywać drewna drzew iglastych. Fot. Fotolia

Drewno iglaste

Do palenia w kominku nie powinniśmy wykorzystywać drewna drzew iglastych. Zawierają one w sobie dużo żywicy, która pod wpływem wysokiej temperatury i ognia może strzelać z paleniska brudząc otoczenie i pozostawiać trudne do usunięcia plamy. Ponadto, drewno z drzew iglastych podczas spalania wytwarza dużo dymu oraz sadzy, która osadzając się w kominie zanieczyszcza go oraz zmniejsza jego drożność.
Drewno z drzew liściastych
Drewno z drzew liściastych nie sprawia żadnych problemów. Nie wytwarza nadmiaru dymu, ma niewiele żywicy i spala się równomiernie. Paląc drewnem z drzew liściastych możemy być pewni, że nasz komin długo pozostanie czysty. Do palenia w kominkach szczególnie polecane jest drewno twarde: dębowe, grabowe, bukowe – to ono oddaje najwięcej ciepła.
Drewno miękkie takie jak: lipa, topola jest trochę gorsze od drewna twardego, poza tym jest mniej kaloryczne co ma też wpływ na ciepło oddawane z kominka. Drewno miękkie spala się szybciej i będziemy musieli częściej je dokładać. W efekcie, w czasie zimy spalimy go więcej niż drewna twardego. W tym wypadku twarde drewno jest znacznie bardziej ekonomiczne możemy być pewni, że jego zapasy wystarczą nam na dłużej. Powinniśmy szczególnie zwrócić na to uwagę, jeśli mamy w domu niewiele miejsca na jego przechowywanie.

Czym charakteryzują się poszczególne gatunki drewna?
Brzoza – drewno brzozy szybko i łatwo się spala. Ma niewiele substancji smolistych i pali się równym i ładnym płomieniem.

Buk – drewno bukowe jest drewnem wysokokalorycznym, w kominku pali się długo i równo.

Dąb – ma wysoką wartość opałową, daje dużo ciepła i ma przyjemny zapach, który uwalnia się podczas spalania.

Grab – uważany jest za najlepsze drewno opałowe, jest bardzo kaloryczne, spala się po woli, ma nie duży płomień i oddaje bardzo dużo ciepła.

Topola – ma bardzo niewielką wartość opałową, najczęściej wykorzystywana jest na podpałkę.

Olcha – olcha przeznaczona do palenia w kominku powinna być bardzo dobrze wysuszona. Jest to drewno o bardzo ładnym zapachu, które często wykorzystywane jest przy wędzeniu wędlin.

Jesion – jest bardzo twardym gatunkiem drewna. Choć jest to drewno bardzo kaloryczne (daje dużo ciepła), to jego duża twardość może powodować problemy podczas podziału na mniejsze części.

Drzewka owocowe – drewno owocowe pali się wolno i równo, podczas spalana uwalnia miły aromat.

Jeśli sami pozyskujemy drewno do kominka np. z ogrodu powinniśmy pamiętać o tym, żeby je dobrze wysezonować. Wilgoć w dopiero co ściętym drewnie może wynosić nawet 70% i jest inna dla każdego gatunku drewna. Wilgotne drewno bardzo źle się pali, oddaje mało ciepła i może dymić. Dlatego też zanim wsadzimy dopiero co ścięte drewno do kominka, powinniśmy odłożyć je na pewien czas, aby osiągnęło właściwy stopień wilgotności. Ścięte drewno należy pociąć na mniejsze części i odłożyć na ok. 1 rok lub 2 lata pod zadaszeniem. Tak odłożone nie powinno stykać się z gruntem i powinno mieć dobrą cyrkulację powietrza – tylko wtedy nie spleśniej."

Żródło:
http://instalacje.wieszjak.pl/instalacje-grzewcze-i-wodociagowe/295337,Jakim-drewnem-najlepiej-palic-w-kominku.html

Rośliny niebezpieczne dla kota

"
Zanim w naszym domu pojawi się kot sprawdźmy, czy któraś z roślin znajdujących się w domu nie będzie dla niego trująca. Poniżej przedstawiamy wykaz roślin niebezpiecznych dla kota.
Rośliny niebezpieczne dla kota.
Rośliny niebezpieczne dla kota.
Roślin, które mogą zaszkodzić kotom jest wiele. Choć koty nie są z natury roślinożercami, zdarza im się czasami nadgryźć jakaś roślinę. Zanim w naszym domu pojawi się kot, sprawdźmy czy nie posiadamy rośliny, która mogły by zaszkodzić naszemu ulubieńcowi a nawet być dla niego śmiertelnie szkodliwa.

Rośliny dekoracyjne niebezpieczne dla kotów

Amarylis (Amaryllis)
Dławisz (Celastrus)
Chryzantema, Złocień (Chrysanthemum)
Zimowit jesienny (Colchicum autumnale)
Trzmielina japońska (Euonymus japonicus)
Wilczomlecz (Euphorbia milii)
Poinsecja (Euphorbia pulcherrima)
Ciemiernik (Helleborus Niger)
Ostrokrzew (Ilex)
Jemioła (Phoradendron)
Wiśnia ozdobna (Solanum pseudocapsicum)

Rośliny doniczkowe niebezpieczne dla kota

Alokazja (Alocasia)
Aloes (Aloe vera)
Azalia (Azalea)
Diffenbachia (Diffenbachia)
Dracena, Smokowiec (Dracena)
Fikusy
Pelargonia (Geranium)
Hortensja (Hydragea)
Bluszcz pospolity (Hedera helix) – prawie wszystkie odmiany
Liguster (Ligustrum)
Narcyz (Narcissus)
Tytoń ozdobny (Nicotiana)
Filodendron (Philodendron)
Rododendron, Różanecznik (Rhododendron)

Rośliny ogrodowe i dziko rosnące, które mogą zaszkodzić kotom

Abrus precatorius
Czerniec gronowy (Actaea spicata)
Czosnek (Allium)
Dzikie wino (Parthenocissus quinquefolia)
Pokrzyk wilcza jagoda (Atropa belladonna)
Tojad (Aconitum)
Kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum)
Obrazkowiec (Arisaema triphyllum)
Awokado
Bukszpan (Buxus)
Cestrum nocturnum
Powójnik wirginijski (Clematis virginiana)
Szczwół plamisty (Conium maculatum)
Konwalia majowa (Convallaria maja lis)
Fiołek alpejski (Cyclamen)
Wawrzynek wilcze łuko (Daphne mezereum)
Bieluń (Datura)
Ostróżka (Delphinium)
Descurainia pinnata
Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea)
Biskupie serduszka (Decentra cucullaria)
Ładniszka okazała (Decentra spectablilis)
Grzyby – praktycznie wszystkie gatunki
Hortensja (Hydrangea)
Ipomea purpurea
Kalmia wielkolistna (Kalima latifolia)
Kwiaty cebulowe:

– tulipany,

– irysy,

– hiacynty
Złotokap (Laburum)
Lantana camara
Groszek pachnący (Lathyrus)
Ligustr pospolity (Ligustrym vulgare)
Rośliny liliowate, Lilie (Lilaceae)
Lobelia (Lobelia)
Łubin (Lupinus)
Melia azedarach
Narcyz (Narcissus)
Oleander (Nerium oleander)
Mak (Papaver)
Wielobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissu quinquefolia)
Miechunka (Physalis)
Szkarłatka amerykńska (Phytolacca american)
Pierwiosnek (Primula)
Krzewy owocowe np.:

– wiśnia,

– morela,

– brzoskwinia
Jaskier (Ranunculus)
Rabarbar (Rheum rhaponticum)
Sumak jadowity (Rhus toxicodendron)
Rącznik pospolity (Ricinus communis)
Robinia akacjowa, Grochodrzew (Robinia pseudoacaria)
Czarny bez (Sambucus nigra)
Sanfuiaria canadensis
Solanaceae - rośliny psiankowate, w tym zielona część ziemniaka, a także ziemniak surowy, bieluń
Solanum lycoparsicum – zielona część pomidora, owoc nie jest szkodliwy
Cis (Taxus)
Świbka morska (Triglochin maritimum)
Pokrzywa (Urtica)
Ciemiężyca (Veratum viride)
Słodlin, Glicyna, Wisteria (Wisteria)
Nasiona jabłek

Autor: jz
"

Żródło: http://kwiaty-doniczkowe.wieszjak.pl/ciekawostki/299572,Rosliny-niebezpieczne-dla-kota.html

Rośliny trujące i zagrażające zwierzętom

"
Masz psa albo kota i zastanawiasz się jakie rośliny mogą im zaszkodzić. Zobacz tabelę roślin trujących i zagrażających zwierzętom domowym.
Agawa
Aloes
Anturium
Azalia
Barwinek
Bieluń Aromatyczny
Bieluń Dziedzierzawa
Bluszcz
Ciemiernik
Cis
Cyklamen
Difenbachia
Epipremnum
Hiacynt
Hipeastrum
Hortensja
Iglicznica
Irga Figowiec
Jałowiec Wirginijski
Jemioła
Kalla
Kliwia
Konwalia
Krinum
Krokus
Kroton
Ligustr
Łubin
Mahonia
Męczennica
Mirt
Modrzewnica
Naparstnica
Narcyz
Narcyz Trąbkowy
Obrazki Plamiste
Oleander
Ostrokrzew
Paprocie
Pelargonie
Pierwiosnki
Ponsecja
Przypołudnik
Rącznik
Rododendron
Sanseviera
Tojad
Tuja
Wilczomlecz
Złocienie
"
Żródło: http://kwiaty-doniczkowe.wieszjak.pl/inne/211534,Rosliny-trujace-i-zagrazajace-zwierzetom--.html

Dlaczego warto uprawiać rośliny sadownicze? Poznaj 3 ważne powody!

"

Rafał Okułowicz

Niniejszy tekst jest przeznaczony dla wszystkich osób, które zastanawiają się: Czy warto spróbować uprawy drzew i krzewów owocowych na własnej działce lub w przydomowym ogrodzie? Jeżeli masz taki dylemat, to mam nadzieję, że lektura poniższego tekstu pomoże rozwiać Twoje wątpliwości. Niniejszy tekst jest przeznaczony dla wszystkich osób, które zastanawiają się: Czy warto spróbować uprawy drzew i krzewów owocowych na własnej działce lub w przydomowym ogrodzie? Jeżeli masz taki dylemat, to mam nadzieję, że lektura poniższego tekstu pomoże rozwiać Twoje wątpliwości. Jeżeli już od dawna planujesz założenie małego sadu w Twoim ogrodzie, tylko tak jakoś dotąd się nie składało i Twój sad pozostał tylko dobrym pomysłem, to mam nadzieję, że ten tekst umotywuje Cię wreszcie do działania! Oto 3 ważne powody, dla których warto mieć owoce z własnej uprawy: 1. Owoce z własnej działki są zdrowsze Prowadząc samodzielną uprawę drzew i krzewów owocowych, możesz uzyskać znacznie zdrowsze owoce, niż te kupowane w sklepach. Wpływają na to dwa czynniki. Po pierwsze - w uprawach towarowych do walki z chorobami i szkodnikami roślin sadowniczych wykorzystuje się szkodliwe dla naszego otoczenia i dla nas samych fungicydy i pestycydy. Jest to konieczne, gdyż duża liczba drzew lub krzewów owocowych tego samego gatunku posadzona na małej powierzchni sprzyja rozwojowi ich chorób i szkodników. W niektórych produkcyjnych sadach jabłoniowych, przeciwko tylko jednej chorobie jabłoni - parchowi, wykonuje się aż kilkanaście oprysków rocznie! Dlaczego w produkcji sadowniczej używa się tak wiele chemicznych środków ochrony roślin, chociaż nie pozostaje to bez wpływu na nasze zdrowie? No cóż... Dla producenta liczy się przede wszystkim zysk. Aby zarobić musi uzyskać duży plon a owoce muszą ładnie wyglądać. Wtedy uzyska za nie dobrą cenę. Ty przecież też robiąc zakupy oceniasz owoce po wyglądzie. Jednak tego, czy te owoce są zdrowe i bogate w składniki odżywcze, samodzielnie nie sprawdzisz... Pewne jest jedno: samodzielnie uprawiając rośliny sadownicze to Ty decydujesz kiedy i ile środków ochrony roślin zastosować. Możesz zmniejszyć potrzebę stosowania środków chemicznych poprzez właściwą pielęgnację uprawianych roślin, wybór do uprawy gatunków i odmian odpornych lub tolerancyjnych na najczęściej występujące choroby oraz stosować niechemiczne środki ochrony roślin, oparte na naturalnych składnikach Kolejnym czynnikiem obniżającym wartość odżywczą owoców dostępnych w handlu, jest bardzo intensywne wykorzystanie gleby i stosowanie nawozów sztucznych zawierających wyłącznie azot, fosfor i potas. W efekcie takiej uprawy otrzymujemy owoce znacznie uboższe w składniki odżywcze - witaminy i minerały. Ale Ty uprawiając rośliny sadownicze we własnym ogrodzie możesz temu zaradzić stosując naturalne metody uprawy gleby. Możesz dostarczać do gleby wszystkie potrzebne składniki poprzez zastosowanie nawozów organicznych (kompost uzyskiwany z resztek roślinnych i obornik) oraz wysiewając rośliny na nawóz zielony. W uprawach produkcyjnych to się nie opłaca. Ale Tobie się opłaci - dzięki temu otrzymasz zdrowszą żywność dla Ciebie i Twojej rodziny, a przecież Wasze zdrowie jest bezcenne! 2. Owoce z własnej działki są smaczniejsze Po raz kolejny miałem okazję przekonać się o tym tego lata, kiedy spróbowałem truskawek z ogródka mojej mamy. Świeże owoce, zerwane prosto z krzaczka były wyśmienite i nijak nie przypominały w smaku tych kupowanych w sklepach. Jak to możliwe? Z tych samych powodów, z jakich owoce tracą na wartości odżywczej. Utrata witamin i minerałów idzie w parze z utratą dobrego smaku. Poza tym owoce wielu gatunków, przeznaczone do sprzedaży, są z reguły zbierane jeszcze zanim dojrzeją. Gdyby zbierano je w pełni dojrzałości, nie przetrwały by transportu i uległy zniszczeniu, zanim dotarły by na sklepowe półki. Tak więc owoce dojrzewają w magazynach i na sklepowych półkach. Ale w tym czasie nie czerpią już z rośliny substancji odżywczych. Stają się miękkie i nabierają tzw. dojrzałości spożywczej ale czy nabierają smaku? Nie sądzę... Jeżeli chcesz poznać smak "prawdziwych" jabłek i gruszek, koniecznie spróbuj samodzielnej uprawy tych drzew owocowych. Wtedy zobaczysz jak smakują tuż po zerwaniu ich z drzewa. Oczywiście do uprawy wybierz te owoce, które lubisz. 3. Owoce z własnej działki są tańsze Czy nie wydaje Ci się, że owoce w sklepach są z roku na rok coraz droższe? Na problem ten już w 2004 roku zwrócili uwagę redaktorzy Działkowca (Nr specjalny 'Owocowy Ogród'). Spodziewano się wówczas wzrostu cen owoców po naszym wejściu do Unii Europejskiej. W krajach 'starej' UE owoce były znacznie droższe niż w Polsce i było jasne, że ceny owoców na naszym rynku będą rosnąć dążąc do poziomu porównywalnego z cenami w innych krajach UE. Uprawiając drzewa i krzewy owocowe możesz uzyskać owoce znacznie taniej (choć nie w każdym przypadku). Wynika to min. z możliwości ograniczenia stosowania drogich środków chemicznej ochrony roślin, które w uprawach produkcyjnych są stosowane w dużych ilościach. Możesz też zaoszczędzić na nawozach, wzbogacając glebę przede wszystkim kompostem pozyskanym z resztek roślinnych z własnej działki. W pewnym stopniu taka uprawa może być zatem 'samowystarczalna'. Na koniec można pomyśleć o najprzyjemniejszym. Aby uzyskać własne plony, trzeba wprawdzie włożyć w to sporo pracy, doglądać drzew i krzewów przez cały rok, wykonywać wszystkie prace pielęgnacyjne. Ale ile satysfakcji da Ci możliwość skosztowania smacznych i zdrowych owoców z własnej uprawy! Mam nadzieję, że teraz nie masz już wątpliwości, że warto samodzielnie uprawiać drzewa i krzewy owocowe we własnym ogrodzie. A zatem... do dzieła! Zobacz: Jak założyć sad - poradnik dla początkujących. "
 
 Żródło: http://artelis.pl/artykuly/2088/dlaczego-warto-uprawiac-rosliny-sadownicze-poznaj-3-wazne-powody

Projektowanie ogrodów - jak stworzyć unikalne ogrody?

"

Miron Kłosek
 Nadeszły czasy, w których żyjący w pośpiechu ludzie coraz częściej marzą o odpoczynku w pełnym zieleni azylu, w takim miejscu jak ogrody. Ogrody, w których można usiąść pod rozłożystym drzewem i doznawać ukojenia... Nadeszły czasy, w których żyjący w pośpiechu ludzie coraz częściej marzą o odpoczynku w pełnym zieleni azylu, w takim miejscu jak ogrody. Ogrody, w których można usiąść pod rozłożystym drzewem i doznawać ukojenia, patrząc na wypełnione rybami i egzotycznymi roślinami oczka wodne są marzeniem wielu zapracowanych osób. Dużym zainteresowaniem cieszy się więc projektowanie ogrodów. Wykwalifikowana osoba może stworzyć ogrody, które odzwierciedlają charakter właściciela lub nawiązuje do konkretnego stylu, na przykład styl takich ogrodów jak ogrody francuskie, ogrody angielski lubo ogrody staropolskie. Ogrody traktuje się coraz częściej jako kolejne pomieszczenie, dlatego też znajdują się w nich elementy komponujące się z wystrojem wnętrza domu. Jeśli więc pokoje nawiązują swoją kolorystyką lub motywami do wody, w ogrodzie powinny znaleźć się stawy lub oczka wodne. Projektowanie ogrodów stało się modne, ponieważ nie każdy jest w stanie samodzielnie urządzić swój przydomowy zieleniec, ogród, potrzebne są do tego zdolności plastyczne i czas, którego zapracowani ludzie nie mają zbyt wiele. Na szczęście zawsze można zwrócić się o pomoc do fachowców w tej dziedzinie, dla których projektowanie ogrodów to zawód i pasja. Coraz więcej osób chciałoby widzieć w swoim ogrodzie oczka wodne. Mają one zbawienny wpływ na swych właścicieli, ponieważ - jak wiadomo – woda poruszana podmuchami wiatru wydaje subtelne dźwięki, które są ukojeniem dla zestresowanych i zmęczonych ludzi. Stawy oraz oczka wodne nie są skomplikowane w utrzymaniu. Wystarczy, że zaopatrzymy się w filtry i pompy, które oczyszczą wodę w oczku wodnym, lub wybudujemy strumień z naturalnym filtrem roślinnym, a całość będzie wyglądać estetycznie, nie wymagając przy tym od nas żadnego zaangażowania. Dodatkową atrakcją będą rybki pływające w oczku wodnym - sprawią one, że poczujemy się jak na wakacjach. Projektowanie ogrodów stwarza też możliwości zastosowania nowych, często ekskluzywnych rozwiązań, których próżno szukać w tradycyjnych zieleńcach. Mogą to być fontanny, oczka wodne, egzotyczne rośliny tworzące figurę geometryczną, czy też oryginalne rzeźby. Ludzie zaczynają coraz bardziej przejmować się wyglądem swojego otoczenia, konsekwencją tego zjawiska jest dbałość o estetyczny wystrój mieszkań i domów, ale również większa troska o ogrody, które coraz częściej stają się naszym jedynym łącznikiem ze światem natury. "
 Żródło: http://artelis.pl/artykuly/1391/projektowanie-ogrodow-jak-stworzyc-unikalne-ogrody

Projektowanie ogrodu zimą

"

Zima to okres, kiedy mamy czas aby pomyśleć o naszym ogrodzie. Jeśli dopiero zamierzamy stworzyć ogród wokół nowo postawionego domu, mamy możliwość zaprojektowania go od podstaw. Odpowiedni system nawadniania, dodatkowa gleba, zaplanowanie kupna konkretnych roślin – to podstawowe elementy związane z projektowaniem ogrodu. Podpowiadamy na co zwrócić uwagę podczas projektowania ogrodu.

Projektowanie systemu nawadniania Nikt z nas nie chciałby niszczyć dopiero co położonych płytek chodnikowych czy zwijać trawy z rolek. Właśnie dlatego powinniśmy na samym początku pomyśleć o systemie nawadniania do ogrodu. Dopiero później zajmijmy się dalszymi projektami. Zastanówmy się w jaki sposób będziemy zasilać ogrodowy system nawadniania – czy z ujęcia własnego, czy z podłączenia do wodociągu. Jeśli decydujemy się na budowę własnego ujęcia wodnego, zwróćmy uwagę na wszystkie drobiazgi. Warto pomyśleć o tym, jakiej pompy potrzebujemy, jak wykonać podłączenia, gdzie pojawią się elementy sterujące całym systemem itp. Poza tym weźmy pod uwagę jak duży jest ogród. Często okazuje się, że woda nie dociera do różnych zakamarków w ogrodzie i częściowo musimy go podlewać ręcznie. Aby uniknąć takich sytuacji warto zaplanować najdrobniejsze elementy związane z systemem nawadniania. Jaka powinna być gleba w ogrodzie? Gleba jest jednym z najważniejszych elementów w naszym ogrodzie, to podstawa, bez której rośliny nie będą dobrze rosły. Właśnie dlatego skontrolujmy stan gleby i w razie potrzeby zastanówmy się nad dokupieniem dodatkowego podłoża. Jeśli nasz ogród projektuje specjalista, na pewno będzie wiedział jaka gleba będzie najlepsza. Pamiętajmy, że ważne jest pH gleby, żyzność i to, czy jest przepuszczalna. Ilość ziemi także dobrze ustalić z projektantem, gdyż ta kwestia zależy od wielkości naszego ogrodu. Istotne jest również kiedy nawieziemy dodatkową ziemię do ogrodu. Najlepiej zrobić to przed postawieniem ogrodzenia aby wywrotka, która przywiezie glebę, mogła w ogóle wjechać na naszą posesję. Rozplanowanie miejsc do posadzenia roślin Gdy już pomyślimy o wszystkim co związane z podstawą ogrodu, możemy się zająć rozplanowaniem roślin. Zastanówmy się, w których miejscach słońce operuje przez większość dnia, gdzie raczej panuje cień itp. Dzięki temu będziemy mogli bez problemu dobrać rośliny adekwatnie do stanowiska jakiego wymagają. Na tym etapie możemy rozplanować także gdzie zbudujemy altankę, pergolę czy mostek, w których miejscach staną różnorodne ozdoby – rzeźby, drewniane wiatraki, koła lub wozy. Ogród to przede wszystkim miejsce do odpoczynku, dlatego warto zaplanować wszystko bardzo dokładnie abyśmy po kilku latach mogli się cieszyć efektownymi roślinami. "
 
Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/projektowanie-ogrodow/298927,Projektowanie-ogrodu-zima.html

Rośliny kwitnące zimą

"

Zima w ogrodzie to czas, kiedy wszystko wydaje się być uśpione. Jednak istnieją rośliny, które kwitną nawet wtedy, gdy spadnie śnieg. Leszczynowiec skąpokwiatowy, jaśmin nagokwiatowy, dereń jadalny, oczar pośredni, zimokwiat wczesny – to tylko niektóre rośliny kwitnące zimą. Aby w naszym ogrodzie zima nie była kojarzona jedynie z bielą, posadźmy rośliny wytwarzające kwiaty w czasie przymrozków. Nawet zimą nasz ogród może wyglądać atrakcyjnie. Aby rzeczywiście tak było, powinniśmy się zastanowić, jakie rośliny urozmaicą zimowy krajobraz. Podpowiadamy, które są efektowne także po pierwszych opadach śniegu.
Leszczynowiec skąpokwiatowy, jaśmin nagokwiatowy, dereń jadalny, oczar pośredni, zimokwiat wczesny – to tylko niektóre rośliny kwitnące zimą. Fot. Fotolia Leszczynowiec skąpokwiatowy (Corylopsis pauciflora) – roślina pochodząca z Japonii, należąca do rodziny oczarowatych. Leszczynowiec do prawidłowego wzrostu potrzebuje kwaśnej gleby i miejsca osłoniętego od wiatru. Zimą wygląda bardzo efektownie ze względu na swoje jasnożółte kwiaty, które tworzą kłosy. Leszczynowce skąpokwiatowe kwitną w lutym, marcu i kwietniu. Kalina wonna (Viburnum fragrans) – to krzew na stanowisko półcieniste lub cieniste. Kwiaty kaliny wonnej mogą się pojawić na roślinie już w grudniu i styczniu, chociaż krzew ten kwitnie głównie na przełomie marca i kwietnia. Kalina wonna wytwarza białe, drobne kwiatki. Jaśmin nagokwiatowy (Jasminium nudiflorum) – to roślina wymagająca dużego nasłonecznienia, chociaż dobrze będzie rosła także w półcieniu. Jaśmin nago kwiatowy zrzuca liście na zimę, ale mimo to wygląda atrakcyjnie podczas tej pory roku. Efektowny wygląd zapewniają mu żółte kwiaty, które pojawiają się na pędach jaśminu już w styczniu. Roślina ta kwitnie aż do kwietnia. Dereń jadalny (Cornus mas) – to roślina należąca do rodziny dereniowatych. Dereń kwitnie od marca do kwietnia, wytwarza drobne, żółte, zebrane w baldachy kwiaty. Krzew ten wygląda ozdobnie także jesienią, kiedy wytwarza jadalne owoce – owoce nadają się na nalewki, marmolady i dżemy. Oczar pośredni (Hamamelis x intermedia) – roślina stworzona ze skrzyżowania oczaru omszonego i oczaru japońskiego. Oczar to krzew, którego okres kwitnienia trwa od stycznia aż do marca. Kwiaty oczaru mają frędzelkowaty kształt i przybierają barwę intensywnie żółtą, czasem miedzianą. Zimokwiat wczesny (Chimonanthus praecox) – roślina pochodząca z Chin i tam mająca pokrój drzewa. W Polsce zimokwiat wczesny przybiera postać krzewu o intensywnie zielonych liściach i kwiatach kwitnących zimą. Żółte kwiaty z kontrastowym środkiem – w kolorze purpurowo brązowym – pojawiają się na przełomie marca i lutego. Dodatkową zaletą zimokwiatu jest zapach wydzielany przez kwiaty tego krzewu – bardzo przyjemny i intensywny. Autor: Justyna Hek "
Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/rosliny-ogrodowe/296748,Rosliny-kwitnace-zima.html

Dereń – krzew piękny zimą

"

Dereń (Cornus) to krzew z rodziny dereniowatych. Istnieje wiele odmian dereni, od dereni jadalnych poprzez białe aż do szwedzkich. Ze względu na to, że derenie są krzewami odpornymi na niskie temperatury i na choroby, możemy je sadzić w naszych ogrodach. Owoce dereni czynią tę roślinę krzewem ozdobnym, wyglądającym efektownie w ogrodach także zimą.

Ze względu na to, że derenie są krzewami odpornymi na niskie temperatury i na choroby, możemy je sadzić w naszych ogrodach. Fot. Fotolia Odmiany dereni Dereń świdwa (Cornus sanguine) – występuje w odmianie Midwinter Fire rosnącej na praktycznie wszelkich rodzajach gleb. Dereń świdwa osiąga około 2 m wysokości, ale rośnie dość wolno. Uznawany jest za krzew ozdobny ze względu na czerwone i pomarańczowe pędy. Dereń rozłogowy (Cornus sericea) – występujący w odmianie Flaviramea, rosnący do wysokości 2 m. Jest to krzew należący do bardzo rozłożystych – jego szerokość wynosi nawet 4 m. Ta odmiana derenia charakteryzuje się intensywnie żółtymi lub seledynowymi pędami w zależności od tego, czy krzew rośnie w słońcu czy w cieniu. Dereń biały (Cornus alba) – występuje w odmianie Sibirica osiągającej wysokość nieco większą niż dereń świdwa czy dereń rozłogowy – 3 m. Ten krzew z reguły ma do 2 m szerokości, więc zaliczany jest do dość okazałych odmian. Pędy derenia białego przybierają ciemnoczerwony kolor, a odmiana nazywa się tak ze względu na białe, okrągłe owoce. Pielęgnacja dereni Derenie są krzewami, które wymagają przycinania. Najlepiej przycinać derenie na początku wiosny, tuż po tym, jak zaczną się na nich pojawiać liście. Pamiętajmy jednak, aby przy przycinaniu zostawić długie pędy zeszłoroczne – to one wybarwią się najintensywniej. Derenie to rośliny na stanowisko słoneczne, ale równie dobrze rosną na stanowiskach półcienistych. Najodpowiedniejszą glebą dla dereni jest gleba wilgotna i żyzna. Miejsce sadzenia dereni Te krzewy ze względu na swoje znaczne rozmiary powinny być sadzone z dala od budynków mieszkalnych – gdy się rozrosną mogą zasłaniać okna czy widoki z tarasów. Derenie najefektowniej wyglądają sadzone po dwa lub trzy, jednak pamiętajmy, że należy je sadzić dość daleko od siebie – przestrzeń pomiędzy sadzonkami powinna wynosić od 2 do 3 m. Aby derenie wyglądały jeszcze ładniej, posadźmy je w otoczeniu lub na tle zimozielonych drzew i krzewów. Dzięki temu będą się jeszcze bardziej wyróżniały. Dereń jadalny Owoce derenia jadalnego są cenione ze względu na zawartość witaminy C i licznych minerałów – potasu, wapnia, magnezu – a także beta-karotenu, pektyn i rutyny. Dereń jadalny wykorzystywany jest do produkcji nalewek, likierów, soków, dżemów i innych przetworów. Autor: Justyna Hek "
 
Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/rosliny-ogrodowe/296918,Deren--krzew-piekny-zima.html

Rośliny potrzebujące zabezpieczenia na zimę

" Różaneczniki, azalie, róże, wrzosy, ostrokrzewy, hortensje, magnolie, berberysy czy bukszpany – jeśli któreś z wymienionych roślin rosną w naszym ogrodzie, powinniśmy pamiętać o tym, że należy je zabezpieczyć na zimę. Fot. Fotolia
Możemy wykonać osłony ze słomy, stroiszu, przewiewnej siatki lub trzcinowych mat. Sprawdź jak zabezpieczyć rośliny ogrodowe na zimę.
Hibiskus ogrodowy (Hibiscus) – ze względu na to, że są bardzo wrażliwe na niskie temperatury, wymagają przykrycia na zimę. Powinniśmy przykryć hibiskusy słomą lub gałązkami roślin iglastych. Jeśli w swoim ogrodzie mamy hibiskusy, pamiętajmy o okryciu ich zanim zaczną się mrozy.
Wrzosy (Calluna vulgaris) – przed nadejściem zimy wrzosowiska należy przykryć gałązkami roślin iglastych – najlepiej gałązkami sosnowymi. Nie powinniśmy przykrywać wrzosowisk suchymi liśćmi, gdyż mogą one powodować gnicie wrzosów.
Ostrokrzew (Ilex) – gdy temperatura spada poniżej - 15˚C , ostrokrzewy w naszym ogrodach mogą przemarzać. Aby tego uniknąć, należy je okryć słomą.
Powojnik (Clematis) – powojniki to dość delikatne rośliny, dlatego podczas zabezpieczania ich na zimę, musimy szczególnie uważać aby ich nie uszkodzić. Powojniki najlepiej zabezpieczyć przy pomocy słomianych mat albo gałązek roślin iglastych – okrywamy tylko nadziemną część.
Aukuba japońska (Aucuba japonica) – aukuba, zimozielony krzew, może zimować w gruncie nawet w naszym dość ostrym klimacie. Oczywiście wymaga zabezpieczenia na zimę – dzięki temu nie przemarznie.
Katalpa (Catalpa) – katalpy okrywamy w zależności od tego, ile mają lat. Te, które rosną w naszym ogrodzie od niedawna, potrzebują okrycia na zimę, zaś te, które rosną w naszym ogrodzie od wielu lat możemy pozostawić bez zabezpieczenia.
Berberys (Berberis) – jeśli w naszym ogrodzie rosną odmiany berberysów zrzucające liście na zimę, nie musimy się martwić, przetrwają zimę w gruncie. Jeśli posiadamy odmiany zimozielone, lepiej zabezpieczmy je przed mrozami. Niektóre, jak np. berberys Julianny, są szczególnie wrażliwe na przymrozki.
Magnolia (Magnolia) – szczególnej ochrony wymagają młode magnolie, gdyż mogą łatwo przemarzać. Okrycie roślin słomą powinno stanowić wystarczające zabezpieczenie. Pamiętajmy, że najbardziej wrażliwe na niskie temperatury są magnolie purpurowe i pośrednie. Nieco mniej, choć nadal wymagające okrycia są magnolie gwiaździste i japońskie.
Różanecznik (Rhododendron) – najlepszym zabezpieczeniem dla różaneczników będzie kopczyk usypany z suchej ziemi (wysokość ok. 20 cm). W ten sposób uchronimy korzenie różaneczników przed mrozem. Dodatkowo możemy obłożyć kopczyk gałązkami roślin iglastych.

Autor: Justyna Hek "

  Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/rosliny-ogrodowe/295820,Rosliny-potrzebujace-zabezpieczenia-na-zime.html

Projektowanie ogrodów, ogrody, oczka wodne

"

Roman Bloch
Nowe tredndy w ogrodnictwie: projektowanie ogrodów, oczka wodne i stawy, ogrody wodne. Technika stawowa - koniecznie zobacz.

Ogrody wodne, w których można odpocząć na kamieniu lub trawie i doznawać ukojenia, patrząc na wypełnione rybami i roślinami oczka wodne są marzeniem wielu zapracowanych osób i miłośników ogrodów. Dużym zainteresowaniem wśród osób, którym zależy na pięknie własnego ogrodu cieszy się projektowanie ogrodów. Wykwalifikowana i wykształcona w odpowiednim kierunku osoba (architekt krajobrazu) może stworzyć ogrody    odzwierciedlają charakter właściciela lub nawiązują do ulubionego stylu ogrodów: ogrody japońskie, francuskie, ogrody angielski lub ogrody staropolskie. Ogrody traktuje się coraz częściej jako kolejne pomieszczenie domu, dlatego coraz częściej znajdują się w nich elementy pasujące do wystroju wnętrza. Udany projekt ogrodu łączy wrażenia estetyczne z aspektem praktycznym. Powinien stanowić harmonie z całym otoczeniem. Jeśli więc pokoje nawiązują swoją kolorystyką lub motywami do wody, w ogrodzie powinny znaleźć się stawy, oczka wodne lub kaskady. Obecnie ogród ma podkreślić indywidualność właściciela spośród innych. Dlatego dla projektanta ogrodu ważna jest rozmowa i poznanie osoby, dla której pracuje. Dowiedzenie się, jakie kolory i rośliny ktoś lubi, czy w jaki sposób spędza czas wolny, jakie wybiera materiały oraz czy ma np.zwierzęta.


Projektowanie ogrodów to duża odpowiedzialność, ponieważ nie każdy jest w stanie samodzielnie urządzić swój przydomowy zieleniec lub ogród, potrzebne są do tego zdolności planowania przestrzeni, uzdolnienia plastyczne i czas, którego zapracowani ludzie nie mają dzisiaj zbyt wiele. Na szczęście zawsze można zwrócić się o pomoc do fachowców w tej dziedzinie - architektów krajobrazu, dla których projektowanie ogrodów to zawód i życiowa pasja.

Coraz częściej w naszych ogrodach pojawia się oczko wodne lub staw z kaskadą lub fontanną. Czysta woda w oczku wodnym sprawia wrażenie, że wszystko wokół jest świeże, a my czujemy się że jesteśmy bliżej natury. Stosując włąściwą technikę można osiągnąć ten efekt bez najmniejszego wysiłku, a woda w oczku wodnym będzie przejrzysta i najwyższej jakości. Budowę samego zbiornika wodnego również należy zlecić wyspecjalizowanej w tym kierunku firmie. Wszelkie oszczędzanie odbije się prędzej czy poźniej.
Oczka wodne i stawy to aktualnie najbardziej modne elementy w naszych ogrodach.

Projektowanie ogrodów i architektura krajobrazu stwarza możliwości zastosowania nowych technologicznie, często ekskluzywnych rozwiązań, których próżno szukać w tradycyjnych zieleńcach i ogrodach. Mogą to być kaskady, strumienie, fontanny, oczka wodne, egzotyczne rośliny tworzące określone kształty itp. "


Żródło: http://artelis.pl/artykuly/1994/projektowanie-ogrodow-ogrody-oczka-wodne

Projekty budynków gospodarczych - kilka słów o lokalizacji.

"

Bartosz Chmielewski
Dawno temu minęły czasy, gdy projekty budynków gospodarczych powstawały na przysłowiowym kolanie. Wysokie kary za samowole budowlane oraz konieczność stosowania się do przepisów prawa budowlanego powodują, iż projekty stodół, obór czy garaży są obecnie dziełem wyspecjalizowanych w tym typie budownictwa architektów. Jednak sam projekt to nie wszystko, jego lokalizacja też ma spore znaczenie.
Projekty budynków gospodarczych muszą spełniać określone normy budowlane, zarówno jeśli chodzi o dobór materiałów, wykonanie czy lokalizację. Dwa pierwsze czynniki zależne są najczęściej od projektanta i wykonawcy, jednak jeśli chodzi o lokalizację, to ostatnie słowo najczęściej należy do właściciela gruntu, na którym będzie stał dany budynek. Musi on jednak pamiętać, że wybierając miejsce pod projekty budynków gospodarczych, a także projekty budynków inwentarskich oraz budowli rolniczych musi być w zgodzie z następującymi rozporządzeniami:
- rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 roku
- rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 07.10.1997 roku
- rozporządzeniem Rady Ministrów z 24.09.2002 roku (Dz.U. Nr 179 poz.1490)

Jednym z najważniejszych czynników wpływających na lokalizację, jeśli chodzi o projekty budynków gospodarczych są przepisy przeciwpożarowe. Ktokolwiek widział płonącą stodołę czy kurnik, doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest aby Straż Pożarna mogła szybko i bezpiecznie dojechać w pobliże katastrofy. Poszczególne budynki powinny też być od siebie oddalone na tyle, by w wypadku pożaru ogień nie mógł zbyt łatwo przenieść się z jednego na drugi. Owszem, nowoczesne projekty budynków gospodarczych oparte są najczęściej o materiały niepalne, jednak nie można zapominać o tym, że ich zawartość dość często jest doskonałą pożywką dla ognia. Lokalizując nasz projekt trzeba też uwzględnić jego wpływ na środowisko, szczególnie, gdy będzie w nim trzymany żywy inwentarz. Obecnie dla budynków inwentarskich o obsadzie powyżej 240 DJP wymagane jest sporządzenie raportu oddziaływania danego przedsięwzięcia na środowisko naturalne, a w niektórych przypadkach taki raport trzeba sporządzić dla budynku o obsadzie powyżej 50 DJP.

Lokalizując projekty budynków gospodarczych, podobnie jak projekty budynków inwentarskich, nie możemy też zapominać zarówno o zwiększeniu się produkcji i związanych z tym kolejnych inwestycjach, jak np. dodatkowe silosy na paszę czy zbiorniki na płynne odchody, jak i o wpływie budowy na otoczenie. Kurnik na 30 czy 40 tysięcy brojlerów prawie na pewno wywoła protesty okolicznych mieszkańców, gdyż od tej pory będzie towarzyszył im specyficzny zapach, kurz i hałas. Nawet zwykła stodoła może spowodować pogorszenie się stosunków z sąsiadem, jeśli ze względu na swoją wysokość będzie ona blokowała dostęp słońca do jego ogrodu. Dlatego też lokalizując projekty budynków gospodarczych na naszej działce musimy kierować się nie tylko wygodą i obowiązującymi normami prawnymi, warto czasami przedyskutować sprawę z sąsiadem i uprzedzić go o nadchodzących zmianach."

ródło: http://artelis.pl/artykuly/555/projekty-budynkow-gospodarczych-kilka-slow-o-lokalizacji

Dopłaty bezpośrednie dla rolników a ich kontrolowanie

" Bartosz Chmielewski
Artykuł o kontrolowaniu prawidłowości wniosków o dopłaty bezpośrednie.


Dopłaty bezpośrednie dla rolników, według danych przedstawianych przez portal rolniczy, objęły w 2006 roku ponad 1,5 miliona gospodarstw rolnych a ich łączna suma wyniosła około 8 miliardów złotych. Nic dziwnego, że Ministerstwo Rolnictwa sprawdza zgodność danych we wniosku ze stanem faktycznym. Kontrole takie przeprowadzane są przez odpowiednio przeszkolonych inspektorów terenowych ARiMR upoważnionych do przeprowadzania czynności kontrolnych. Każda z osób, które złożyły wnioski o dopłaty bezpośrednie dla rolników może spodziewać się wizytacji takich inspektorów, dlatego też warto rzetelnie wypełniać wnioski.

Kontrola terenowa może zostać przeprowadzona tylko przez osoby posiadające imienne upoważnienia wydane przez Dyrektora Oddziału Regionalnego (z upoważnienia Prezesa AriMR). Oczywiście każdy z kontrolerów, który sprawdza, czy złożone wnioski o dopłaty bezpośrednie dla rolników zostały prawidłowo wypełnione, musi przedstawić przed rozpoczęciem kontroli takie upoważnienie. Inspektor ma prawo do wstępu na teren gospodarstwa rolnego, może też zażądać pisemnych lub ustnych informacji dotyczących danego wniosku o dopłaty bezpośrednie dla rolników, oraz sporządzać wyciągi, odpisy lub kopie dokumentów związanych z przedmiotem kontroli. Może też poprosić producenta o wskazanie lokalizacji poszczególnych działek. Każdy z inspektorów powinien wyczerpująco poinformować rolnika o celach kontroli a po jej zakończeniu przekazać kopię „Protokołu z czynności kontrolnych”, albo do rąk własnych, lub też, w wypadku gdy producent nie był w czasie kontroli obecny, za pomocą listu poleconego.


“Protokół” powinien zawierać następujące dane:

- informację o powiadomieniu rolnika o planowanej kontroli

- nazwiska i imiona osób, które były obecne w czasie przeprowadzania kontroli

- potwierdzenie doręczenia kopii protokołu producentowi u którego przeprowadzana była kontrola zgodności wniosku o dopłaty bezpośrednie dla rolników ze stanem faktycznym

- informacje o stwierdzonych nieprawidłowościach lub ich braku

- wszelkie załączniki, takie jak fotografie, szkice, raporty z pomiarów GPS oraz tabela kompensacji powierzchni działek rolnych.


Zgodnie z ustawą kontrolowane jest 50% ogólnej liczby działek rolnych, które były zadeklarowane we wniosku o dopłaty bezpośrednie dla rolników, jednak jeśli zostaną wykryte jakiekolwiek nieprawidłowości, pozostałe działki też podlegają inspekcji. Portal rolniczy potwierdza, że kontrole są realizowane losowo oraz według zasad analizy ryzyka. Kontroler sprawdza zgodność następujących danych:


* gatunek uprawianych roślin lub sposób użytkowania gruntu na danej działce

* zgodność deklarowanych granic działki i jej powierzchni ze stanem faktycznym.


Jeśli jest to możliwe, stwierdza, czy działka była utrzymana w dobrej kulturze rolnej w dniu 30.06.2003 roku sprawdza, czy w roku przeprowadzania kontroli na danej działce zgłoszonej we wniosku o dopłaty bezpośrednie dla rolników przestrzegane były zalecenia Ministerstwa Rolnictwa dotyczące minimalnych wymagań utrzymania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej. "

Żródło: http://artelis.pl/artykuly/3216/doplaty-bezposrednie-dla-rolnikow-a-ich-kontrolowanie

Nowoczesne karmniki dla ptaków: GALERIA

 "

Nowoczesne karmniki dla ptaków to nie tylko pojemniki służące dokarmianiu, lecz także ważne elementy dekoracyjne ogrodu. Decydując się na karmnik, pomagamy ptakom przetrwać zimę, a jednocześnie zdobimy swój ogród i sprawiamy, że staje się on oryginalny.
źródło: www.czerwonamaszyna.pl
Nowoczesny, kolorowy karmnik dla ptaków o bryłowatym kształcie na pewno nie pozostanie niezauważony w ogrodzie. Zaprojektowany został w taki sposób, aby każdy ptak bez większego problemu mógł wygodnie usiąść na brzegu i sięgnąć do ziaren umieszczonych w karmniku. Karmnik można powiesić na lince.

wtorek, 28 lutego 2012

Projektowanie ogrodów – vademecum

"

Projekt to podstawa do stworzenia wymarzonego ogrodu. W zależności od tego czy marzymy o ogrodzie w stylu angielskim, japońskim czy francuskim musimy pomyśleć o różnym rozmieszczeniu roślin i elementów małej architektury w naszym ogrodzie.
Projekt to podstawa do stworzenia wymarzonego ogrodu.
Projekt to podstawa do stworzenia wymarzonego ogrodu.
Ogród w stylu francuskim to przede wszystkim ozdobność i przepych. Ławeczki, rzeżby, fontanny, labirynty i alejki są typowe dla ogrodu w stylu francuskim. Jeśli marzymy o ogrodzie w stylu francuskim postawmy na krzewy, które dadzą się łatwo formować. Z bylin i roślin jednorocznych wybierzmy aksamitki, dzwonki, goździki i fiołki.

Ogród możemy urządzić również w stylu angielskim. Typowe dla ogrodu w stylu angielskim jest odrzucenie sztuczności i geometryczności. Stawimy na asymetrię i podkreślanie naturalnego ukształtowania terenu. Sztuczne ruiny, obeliski, rzeźby i skały sprawią, że ogród w stylu angielskim nabierze tajemniczości.

Innym stylem, w jakim możemy urządzić ogród, jest styl japoński. Ogród japoński ma jak najbardziej przypominać środowisko naturalne, dlatego trzeba wziąć pod uwagę naturalne ukształtowanie terenu. Ważnymi elementami w ogrodzie japońskim są skały i woda – kamienie tworzą rzeźby, a strumienie czy oczka wodne urozmaicają krajobraz.

Ogród w pojemnikach – zupełnie inne rozwiązanie, które sprawia, że nasz ogród wygląda niepowtarzalnie. Beczki, doniczki, a nawet wiaderka to pojemniki łatwe do zagospodarowania. Kiedy posadzimy rośliny w pojemnikach, możemy je dowolnie przestawiać – to sprawi, że nasz ogród nigdy się nam nie znudzi.

Jeśli nie chcemy poświęcać dużo czasu na pielęgnacje naszego ogrodu, możemy pomyśleć o stworzeniu łąki typu preria. Wystarczy, że posadzimy odpowiednie trawy i byliny a uzyskamy łąkę typu preria. Jedyną formą pielęgnacji będzie odchwaszczanie – stosunkowo rzadko – i ścięcie łąki w zimie lub na wiosnę.

Innym rodzajem łąki jest dzika łąka. Również nie wymaga wielu prac pielęgnacyjnych. Dzika łąka to łąka porośnięta przez lokalną roślinność. Mieszankę odpowiednich nasion potrzebnych do stworzenia dzikiej łąki możemy zrobić sami lub kupić gotową w sklepie ogrodniczym.

Ogród francuski

Ogród francuski – styl aranżacji ogrodów zapoczątkowany we Francji w XVII wieku, w dobie barokowego przepychu i bogactwa. Aranżacja ogrodów na styl francuski szybko rozpowszechniła się w całej Europie, lecz czas dominacji ogrodów francuskich był stosunkowo krótki – wyparły go inne formy architektury ogrodowej.

Ogród francuski –  styl aranżacji ogrodów zapoczątkowany we Francji w XVII wieku, w dobie barokowego przepychu i bogactwa.
Ogród francuski – styl aranżacji ogrodów zapoczątkowany we Francji w XVII wieku, w dobie barokowego przepychu i bogactwa.
Ogród francuski wywodzi się z renesansowych ogrodów włoskich, gdzie na początku XVII wieku stanowił niezbędne dopełnienie przy pałacach i dworach.

Jak wygląda ogród francuski?

Najważniejszą cechą charakteryzującą ogród francuski jest symetria dwuboczna względem alejki głównej biegnącej przez środek ogrodu oraz geometria i osiowość założeń ogrodowych. Wzdłuż osi ogrodu umieszczano elementy podkreślające reprezentacyjność i kompozycję założenia – kanał, basen, aleję lub pawilon ogrodowy. W dalszej części ogrodu znajdowały się labirynty, gabinety, boskiety oraz teatry ogrodowe, umieszczano je po bokach osi głównej. Drzewa i krzewy formowano i równo strzyżono w tzw. topiary. Parter ogrodowy stanowiły niskie labirynty z fantazyjnie strzyżonych roślin, tworząc wraz z alejkami i szpalerami sekwencyjność kompozycyjną wnętrz ogrodowych.
W ogrodach barokowych niezwykle ważne były: kontrast i światłocień wydobywany za pomocą zestawień zróżnicowania terenu sąsiadujących ze sobą części oraz bogata kolorystyka sadzonych roślin. Starano się tak projektować założenia zieleni, aby zachowywały one cechy dynamiczne, stawiano na pełną dominację dzieła ogrodowego nad przyrodą, rewolucja ta miała prowadzić do przekształcenia krajobrazu w dzieło sztuki.
Bogato projektowaną zieleń dodatkowo wzbogacano ławkami, fontannami, rzeźbami.

Jakie rośliny wybrać do ogrodu francuskiego?

W ogrodach barokowych najczęściej używano gatunków roślin rodzimych, łatwo dających się formować w pożądane kształty. Do tworzenia szpalerów służyły min.: grab, lipa, buk, klon, wiąz, cis, bukszpan, jałowiec i ostrokrzew. Aleje obsadzano: dębami, wiązami, kasztanowcami, lipami, bukami, topolami i kasztanami jadalnymi. Do obsadzania boskietów używano: jesiony i inne typowe drzewa alejowe a także krzewy: głóg, bukszpan, leszczyna i ostrokrzew. Na otwartej przestrzeni latem uprawiane były rośliny ciepłolubne, które na zimę przenoszone były z powrotem do pomarańczarni, takie jak: pomarańcze, cytryny, jaśminy, wawrzyny i mirty.
Na rabatach sadzono głównie byliny w towarzystwie pojedynczych żywotników, bukszpanów lub świerków. Byliny i jednoroczne rośliny ozdobne spełniały rolę drugoplanową i sadzone były najczęściej wewnątrz rabat. Do najważniejszych należały: aksamitka, lewkonia, nagietek, wyżlin większy, ostróżka, rącznik, szarłaty, dzwonki, goździki, bławatki, chabry, kosaćce, jaskry, naparstnice, pierwiosnki, słoneczniki, stokrotki oraz fiołki. Dużą popularnością cieszyły się kwiaty cebulowe takie jak: hiacynty, tulipany oraz narcyzy, szachownice cesarskie, krokusy, śniedki, lilie oraz szafirki.


Do ozdobności ogrodów francuskich przywiązywano wielką wagę. Za Ludwika XVI ogród w Wersalu osiągną szczytową formę i stał się wzorem i ikoną do naśladowania. Idea natury w pełni zdominowanej i kontrolowanej przez człowieka korespondowała z wówczas modnym absolutyzmem oświeconym. Styl szybko rozprzestrzenił się nie tylko na dworach w całej Europie. Po klęsce Napoleona, rola Francji jako wzorca stopniowo słabłaby ustąpić Anglii i rodzącemu się stylowi romantycznemu wraz, z którym w ogrodnictwie pojawił się styl angielski.
W wielu miejscach ogrody w stylu francuskim są wciąż utrzymywane a nawet zakładane od nowa.

Autorzy:
  • Karolina Król  "

Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/projektowanie-ogrodow/227118,2,Ogrod-francuski.html

Ogród angielski

Ogród angielski powstał w XVIII wieku, zrywał z zasadami wcześniejszej epoki – barokiem, który charakteryzował się rygorem i sztucznością. Ogród angielski nawiązywał do naturalnych ogrodów krajobrazowych, odrzucał sztuczność i geometryczność.
Ogród angielski powstał w XVIII wieku, zrywał z zasadami wcześniejszej epoki – baroku, który charakteryzował się rygorem i sztucznością.
Ogród angielski powstał w XVIII wieku, zrywał z zasadami wcześniejszej epoki – baroku, który charakteryzował się rygorem i sztucznością.
Główne elementy charakterystyczne dla angielskiego ogrodu: piękno przyrodniczych form naturalnych, strzyżone szpalery i geometryczne nasadzenia zostały zastąpione nieregularnymi zgrupowaniami drzew i krzewów, klomby i drzewa przybierały swoją naturalną formę i rosły swobodnie, duże trawniki i łąki podkreślały nierówności terenu, wykorzystywano naturalne źródeł, rzeki i jeziora o nieregularnych zarysach, drogi przebiegały po liniach krzywych odkrywając malownicze widoki oraz łącząc poszczególne części ogrodu. Całość stawała się nieregularna, swobodna i asymetryczna.

Ruiny i świątynie w ogrodzie angielskim

Ogrody angielskie to ogrody tajemnicze i "dzikie", często na początku w postaci parku, który stopniowo przechodził w naturalny nienaruszony krajobraz. Elementy architektury sztucznie nawiązywały do przeszłości, np. ustawiano sztuczne ruiny, obeliski, świątynie. Rzeźby były ustawiane nieprzypadkowo, często osadzano je bezpośrednio na ziemi, bez cokołu. Tworzono rozległe rabaty kwiatowe w kolorach różu, bieli i fioletu, obficie kwitnące drzewa, w sposób jakby stworzony ręką natury. Charakterystyczne dla tego stylu są również wszelkiego rodzaju pnącza oplatające altany i pergole, np. wisterie, powojniki i pnące róże.

Tajemniczy ogród – ogród angielski

Romantyczności i tajemniczości dodają też bluszcze obficie pnące się po murach i ogrodzeniach. Kładziono nacisk na malowniczość i asymetrię. Praktycznie nie stosuje się tu płotów i parkanów. Zamiast nich naturalnymi elementami wyznaczającymi granice są żywopłoty, skały lub, jeżeli występują w danym miejscu - strumienie. Rośliny, które są stosowane by uzyskać efekt założeń swobodnych to Budleja Dawida, Jaśminowiec wonny, Czarnuszka damasceńska, Łyszczec wytworny, Kosmos podwójnie pierzasty, Koper ogrodowy, Rezeda wonna, Naparstnica purpurowa, Nachyłek dwubarwny.
Za głównych twórców uważa się: W. Kenta, L. Browna, W. Chambersa. Najbardziej znane ogrody tego stylu znajdują się w Anglii. Przykłady najbardziej znanych założeń w stylu angielskim to:
  • Ogród Dendrologiczny w Przelewicach koło Pyrzyc,
  • Englischer Garten w Monachium,
  • Ogród angielski Prior Park z palladiańskim mostem.

Ogrodzenia i bramy na działce

" Miron Kłosek

Moi rodzice skorzystali ostatnio ze świetnej okazji, jaka im się nadarzyła i nabyli fantastyczną działkę na Mazurach, położoną niedaleko pięknego jeziorka. Niestety koszty związane z nabyciem działki nie kończą się na samym akcie kupna, bo zawsze pozostają jeszcze do załatwienia takie najpilniejsze rzeczy jak ogrodzenia, bramy, wychodki itd. Moi rodzice skorzystali ostatnio ze świetnej okazji, jaka im się nadarzyła i nabyli fantastyczną działkę na Mazurach, położoną niedaleko pięknego jeziorka. Niestety koszty związane z nabyciem działki nie kończą się na samym akcie kupna, bo zawsze pozostają jeszcze do załatwienia takie najpilniejsze rzeczy jak ogrodzenia, bramy, wychodki itd. Są to bez wątpienia na działce produkty najpilniejszej potrzeby, gdyż ogrodzenia, bramy czy furtki powinny stać na każdej działce niezależnie od tego, jak często ktoś na niej przebywa. W ten sposób chronimy po prostu swoją ziemię przed rozmaitymi zniszczeniami. Niektórym wydaje się to śmieszne, ale ja uważam, że ogrodzenia, bramy i bramki nie muszą koniecznie ochraniać jakiegoś dobytku, żeby spełniać swoją funkcję. Wystarczy, że chronią same grunty, na przykład przed stratowaniem przez zwierzęta gospodarcze. Tak czy inaczej pierwszą rzeczą, jaką postanowili zrobić rodzice na swojej działce, było postawienie ogrodzenia. Nie mogli przeznaczyć na nie jakichś oszałamiających funduszy, więc nie rozważali nawet przez chwilę żadnych drogich rozwiązań w tym zakresie (a uwierzcie mi, nawet na ogrodzenia można dziś wydać bardzo duże pieniądze). Sprawdzali jedynie ogrodzenia z niższej półki cenowej, co po krótkiej analizie kosztów sprowadziło ich do dwóch możliwości – mieli kupić albo ogrodzenia siatkowe albo ogrodzenia panelowe. Wersja siatkowa była bez wątpienia najtańsza, ale ogrodzenia panelowe jednak mimo wszystko lepiej się prezentowały. Rodzice poświęcili dosyć długi czas na rozważenie, który wariant najlepiej będzie odpowiadał ich potrzebom, ale w końcu zdecydowali się jednak zapłacić więcej i wybrali ogrodzenia panelowe. Przeważyło to, że ogrodzenia siatkowe występują na tego typu działkach w zdecydowanej większości przypadków, a jednak ani moi rodzice, ani ja nie lubimy być tak do bólu powtarzalni. Miło jest się wyróżniać chociaż odrobinę i nie iść na łatwiznę. Poparłam rodziców z głębi serca. Czas pokazał, że nie była to zła decyzja, gdyż nasze ogrodzenie zostało profesjonalnie postawione przez wynajętą firmę budowlaną i prezentuje się bardzo dobrze. "
 
Żródło:http://artelis.pl/artykuly/4640/ogrodzenia-i-bramy-na-dzialce

Uszkodzenia roślin powodowane przez zwierzęta zimą

"

Zima to czas, kiedy zwierzęta w poszukiwaniu pożywienia mogą zawitać do naszych ogrodów i uszkodzić nasze rośliny. Dzika, leśna zwierzyna może stanowić zagrożenie dla zdrowia naszych drzew. Najlepszym sposobem na uniknięcie szkód jest stosowanie osłon na pniach i przycięcie najniżej położonych gałęzi. Jakie zwierzęta powodują uszkodzenia? Karczowniki i zające Mogą obgryzać korę z gałęzi, które znajdują się blisko ziemi. Jeśli gałąź zostanie pozbawiona kory na całym obwodzie, to nie przeżyje. Niezależnie od tego jak szeroki jest ubytek. Gałąź taka może nawet wypuścić liście wiosna, lecz będzie słaba i w końcu obumrze. Najlepiej, więc odcinać najniżej położone gałęzie, aby uniemożliwić gryzoniom ich uszkadzanie.
Łosie Mogą uszkadzać drzewa na większej wysokości. Odetnijmy górne gałęzie uszkodzone przez zwierzęta. Jeśli ubytek nie obejmuje jeszcze całego obwodu konaru lub gałęzi, należy posmarować te miejsca dobra maścią ogrodnicza lub dostępnymi preparatami (w formie emulsji) przeznaczonymi do tego celu. Jelenie, sarny Jelenie, sarny i inne duże zwierzęta zgryzają czasami mniejsze gałęzie, mogą też pozbawić drzewa całych konarów. Należy wtedy odciąć postrzępione, ogryzione kikuty gałęzi aż do następnego zdrowego konaru. Zobacz także: Krety na trawniku – jak z nimi walczyć? Jak zapobiec uszkodzeniom roślin? Praktyczna ochroną przed uszkodzeniami drzew powodowanymi przez zwierzęta jest stosowanie osłon pni i gałęzi. Najbardziej lubiane przez zwierzynę są drzewka owocowe i inne użytkowe gatunki drzew lub krzewów. Do ochrony pni służą specjalne siatki, różnego rodzaju plastikowe osłony lub płotki. Tego typu artykuły są dostępne w centrach ogrodniczych. Należy pamiętać, aby wysokość bariery była większa niż spodziewana głębokość pokrywy śnieżnej. Można także stosować specjalne preparaty chemiczne do odstraszania zwierząt. Poprzez nieprzyjemny dla zwierząt zapach lub posmak zniechęcają one zwierzęta do obgryzania kory i innych części drzew. Smaruje się nimi drzewa w miejscach najbardziej narażonych na uszkodzenia. Skutecznym sposobem jest też owijanie drzewek owocowych folią. Należy owinąć drzewa niezbyt ściśle, aby się nie zaparzyły i żeby folia szeleściła. Może to zniechęcić zarówno zwierzęta małe jak zające oraz duże jelenie czy łosie.
Autor: Maciej Aleksandrowicz "
 
Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/rosliny-ogrodowe/269095,Uszkodzenia-roslin-powodowane-przez-zwierzeta-zima.html

Czy można sadzić rośliny w zimie?

Czasami zastanawiamy się czy dosadzenie rośliny do ogrodu w środku zimy to dobry pomysł. Drzewa lub krzewy kupione w pojemnikach z bryłą ziemi możemy sadzić także zimą. O czym należy pamiętać sadzeniu roślin zimą? Drzewa lub krzewy kupione w pojemnikach z bryłą ziemi możemy sadzić także zimą.Jak posadzić rośliny w zimie? Zdarzyć się może, że z różnych względów chcemy posadzić roślinę w okresie zimy. Możemy to zrobić pod warunkiem, że ziemia nie jest zamarznięta. Lepiej też aby roślina była z przekorzenioną bryłą ziemi w doniczce. Te gołym korzeniem lepiej posadzić po zimie – wiosną lub jesienią następnego roku. Pamiętajmy, że nawet jeśli mamy nieco cieplejszą zimę i posadzimy rośliny, to należy podlać je po sadzeniu i najlepiej wyściółkować korą. Kora chroni przed mrozem oraz chroni glebę przed utratą wilgoci podczas słonecznych dni w zimie, kiedy to temperatura może gwałtownie wzrosnąć. Jest to szczególnie ważne przy bezśnieżnych zimach. Zobacz także: Czy należy podlewać rośliny zimą? Których roślin nie sadzić zimą? Warto wiedzieć, że niektóre rośliny lepiej posadzić jednak po zimie. Dotyczy to roślin wrażliwych na przemarzanie (np. magnolie) lub zimozielonych. Pora ich sadzenia musi być tak wybrana, aby zdążyły dobrze zakorzenić się przed zimą, gdyż dzięki temu nie nastąpi zbyt duża dysproporcja między transpiracją, a pobieraniem wody. Dobrze ukorzenione rośliny są również lepiej przygotowane do niskich temperatur, gdyż przed zimą możemy je zasilić jesiennymi nawozami zawierającymi potas i fosfor. Dobrze rozwinięty system korzeniowy może je przyswoić jesienią. Zobacz także: Jakie krzewy kwitną zimą? Co zrobić jeśli jednak nie posadzimy roślin? Rośliny w pojemnikach z bryłą ziemi możemy też przezimować w doniczkach i posadzić dopiero wiosną. Ważne jest wtedy zabezpieczenie bryły korzeniowej przed przemarznięciem. Donice z roślinami możemy schować w miejscach osłoniętych od mroźnych wiatrów lub zestawić szczelnie ze sobą i owinąć np. folia bąbelkową. Z góry całość można dodatkowo obsypać korą. Pamiętajmy, że rośliny takie należy systematycznie podlewać. Dotyczy to szczególnie okresów ocieplenia w zimie, kiedy słońce silniej operuje i ziemia w donicach może przesychać.
Autor: Maciej Aleksandrowicz "
 
Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/rosliny-ogrodowe/267944,Czy-mozna-sadzic-rosliny-w-zimie.html