Ogród angielski

" 

Ogród angielski powstał w XVIII wieku, zrywał z zasadami wcześniejszej epoki – barokiem, który charakteryzował się rygorem i sztucznością. Ogród angielski nawiązywał do naturalnych ogrodów krajobrazowych, odrzucał sztuczność i geometryczność.

Ogród angielski powstał w XVIII wieku, zrywał z zasadami wcześniejszej epoki – baroku, który charakteryzował się rygorem i sztucznością.

Główne elementy charakterystyczne dla angielskiego ogrodu: piękno przyrodniczych form naturalnych, strzyżone szpalery i geometryczne nasadzenia zostały zastąpione nieregularnymi zgrupowaniami drzew i krzewów, klomby i drzewa przybierały swoją naturalną formę i rosły swobodnie, duże trawniki i łąki podkreślały nierówności terenu, wykorzystywano naturalne źródeł, rzeki i jeziora o nieregularnych zarysach, drogi przebiegały po liniach krzywych odkrywając malownicze widoki oraz łącząc poszczególne części ogrodu. Całość stawała się nieregularna, swobodna i asymetryczna.

Ruiny i świątynie w ogrodzie angielskim

Ogrody angielskie to ogrody tajemnicze i "dzikie", często na początku w postaci parku, który stopniowo przechodził w naturalny nienaruszony krajobraz. Elementy architektury sztucznie nawiązywały do przeszłości, np. ustawiano sztuczne ruiny, obeliski, świątynie. Rzeźby były ustawiane nieprzypadkowo, często osadzano je bezpośrednio na ziemi, bez cokołu. Tworzono rozległe rabaty kwiatowe w kolorach różu, bieli i fioletu, obficie kwitnące drzewa, w sposób jakby stworzony ręką natury. Charakterystyczne dla tego stylu są również wszelkiego rodzaju pnącza oplatające altany i pergole, np. wisterie, powojniki i pnące róże.

Tajemniczy ogród – ogród angielski

Romantyczności i tajemniczości dodają też bluszcze obficie pnące się po murach i ogrodzeniach. Kładziono nacisk na malowniczość i asymetrię. Praktycznie nie stosuje się tu płotów i parkanów. Zamiast nich naturalnymi elementami wyznaczającymi granice są żywopłoty, skały lub, jeżeli występują w danym miejscu - strumienie. Rośliny, które są stosowane by uzyskać efekt założeń swobodnych to Budleja Dawida, Jaśminowiec wonny, Czarnuszka damasceńska, Łyszczec wytworny, Kosmos podwójnie pierzasty, Koper ogrodowy, Rezeda wonna, Naparstnica purpurowa, Nachyłek dwubarwny.
Za głównych twórców uważa się: W. Kenta, L. Browna, W. Chambersa. Najbardziej znane ogrody tego stylu znajdują się w Anglii. Przykłady najbardziej znanych założeń w stylu angielskim to:

• Ogród Dendrologiczny w Przelewicach koło Pyrzyc,
• Englischer Garten w Monachium,
• Ogród angielski Prior Park z palladiańskim mostem.

Autorzy:

• Aleksandra Bugno "

Żródło: http://ogrod.wieszjak.pl/projektowanie-ogrodow/227163,Ogrod-angielski.html